Noże motylkowe

Oprócz samoobrony i codziennego użytku balisong jest dziś powszechnie używany do… sportu. Mówimy o dyscyplinie, gdzie właściciele „balisonga” używają tych noży do wykonywania trików. Pierwszą rzeczą, jakiej uczy się początkujący flipper, jest otwieranie i zamykanie noża motylkowego. Balisong ma dwa uchwyty, niebezpieczny i bezpieczny. Łatwo je rozróżnić - na niebezpiecznym znajduje się zatrzask. Jeśli podczas triku palec dostanie się między ostrze a niebezpieczną rękojeść, możesz się poważnie zranić. W zależności od triku musisz trzymać nóż tak, aby palec nie znajdował się pod krawędzią tnącą. Odwracanie (obracanie) balisong to wynalazek amerykański. Amerykanie zamienili lokalną filipińską broń w obiekt kultu i sprzęt sportowy.

Historia noża motylkowego

Najlepsze noże motylkowy na świecie powstają na filipińskiej wyspie Luzon w prowincji Batangas. Tu, w Batangas, w maleńkim miasteczku Balisong, od którego ostrze wzięło swoją nazwę, sto lat temu żył niejaki Perfecto de Leon, miejscowy kowal, który stworzył nóż, ze zwyczajnego narzędzia wędkarskiego. Istnieje kilka sposobów na otwarcie noża motylkowego. Pierwszym i najprostszym, od którego zaczyna się trening, jest podstawowe otwieranie wertykalne. Nóż jest zamknięty, niebezpieczny uchwyt skierowany jest w dół. Niebezpieczna rękojeść i ostrze zostają uwolnione: w dłoni pozostaje tylko bezpieczna rękojeść. Niebezpieczny uchwyt zostaje wrzucony do dłoni.

Noże filipińskim rybakom i rolnikom służyło celom gospodarczym i było podobne do maczety do przecinania zarośli, ale w razie konfliktu zbrojnego łatwo zamieniało się w śmiertelną broń. De Leon nie wymyślił konstrukcji żelaznego noża motylkowego - był on znany od dawna, ale go ulepszył i doprowadził balisong do jego nowoczesnej formy: dwie rączki, dwa sztywne zawiasy, dwa ograniczniki, zatrzask. Oficjalnym rokiem pojawienia się nowoczesnego balisongu jest rok 1905. Dzięki de Leonowi nóż motylkowy stał się popularny nie tylko w regionie Batangas, ale niemal na całym archipelagu.

Noże treningowe Flipper: ulepszone

Większość producentów balisongów wykonuje noże treningowe, którymi nie można się skaleczyć. Ich ostrze ma zaokrąglony, tępy kształt z otworami zmniejszającymi wagę. Masa łopatki treningowej powinna być równa masie łopatki o tej samej długości.

Co ciekawe, istnieją noże podobnego typu wykonane w Europie (Francja i Włochy) w XVII-XIX wieku. Jednak w przypadku Europy były to pojedyncze egzemplarze, opracowane na indywidualne zamówienie przez lokalnych rusznikarzy, bez opierania się na wzorach filipińskich, ponieważ do końca II wojny światowej balisongi rzadko trafiały do świata zewnętrznego, pozostając niczym więcej niż lokalnymi nożami. To amerykańscy żołnierze wracający z Filipin po wojnie przywieźli ze sobą oryginalny wzór tego noża. W latach 70. Motylkowe noże zaczęto produkować w Stanach Zjednoczonych.

Charakterystyka broni ostrej - nóż balisong

Klasyczny filipiński balisong ma długość ostrza od 12 do 16 cm, a zatem całkowita jego długość po otwarciu jest dwa razy większa. Jego największe zalety to szybkość - otwiera się w ułamku sekundy jedną ręką i bezpiecznie blokuje. Wygrywa z innymi nożami pod względem niezawodności i łatwości wykonania. W balisongu nie ma sprężyn. Może być wykonany nawet przez mało doświadczonego kowala z dowolnego materiału. Jedynym minusem balisonga jest to, że będziesz musiał nauczyć się z nim obchodzić.

Pomimo tego, że większość elementów balisong nie różni się od innych noży, w języku tagalskim (filipińskim) tradycyjnie nazywa się je: ostrze talim, kolba gulugod, czubek thulis, rękojeść jest puluhan itp. Charakterystyczne elementy zamka Balisong, który wyróżnia go spośród innych noży to bolce blokujące, które zapobiegają wychylaniu się rękojeści, oraz zatrzask (tarangka) spinający rękojeści podczas rozkładania noża.

Nowoczesne noże

Dziś klasycznym balisong do przerzucania (sztuczek) jest American Benchmade 42 o długości ostrza 4,2 cala (10,66 cm). Rodzaje noży motylkowych i kształt ostrza mogą być bardzo różne. Można wśród nich wyróżnić balisongi harpunowe, balisongi widelcowe i balisongi szpilkowe. Balisongi batangowe wykonane są według „rodzinnego” wzoru – podobnie jak japońskie katany. Oczywiście w innych krajach nóż motylkowy jest najczęściej wytwarzany w fabrykach metodami przemysłowymi. Rękojeść klasycznego balisonga musi koniecznie mieć inkrustacje wykonane z niemetali - najczęściej jest to kość jelenia, a także różne odmiany lokalnego drewna.